σκηνοθετούμε μαύρες κομωδίες, μαύρα δράματα
γράφουμε ραπ αθάνατα,
τα σπίτια τα κεφάλια μας ανάκατα,
οι φίλοι στα τρεχάματα μη γίνουνε θηράματα
και που'σαι; δεν αλλάζουνε τις μέρες μας τα κλάμματα.
κάνουμε τέχνη με μπάτζετ μηδενικό μεσ'τα χρόνια της παθογένειας
ψάχνοντας τα αίτια της ασθένειας , ορίζοντας την όψη της συντέλειας
γράφω τα μοιρολόγια των millennials
τώρα μ'ακούει κάποιος πέρα από τα ντουβάρια μου
γέμισα με στίχους τα συρτάρια μου
έδιωχνα τις σάπιες γκρίζες μέρες , δάγκωνα τα μαξιλάρια μου
με διώχναν απ'την τάξη , προβλέπανε την κατάντια μου.
οι αόρατοι των αοράτων.
γιατροί και ψυχολόγοι που σ'ακούν με τη βοήθεια των χρημάτων
κάναμε τη μουσική μας το soundtrack των ιδρυμάτων
και θα βγούμε να χορέψουμε χορέψουμε χωρούς των φαντασμάτων
έχουν ελπίδα γι'άλλη Γη αυτά τα λόγια
όπως τα νανουρίσματα μεταναστών σε υπόγεια
σα το σύνθημα στον τοίχο που ξέβαψε με τα χρόνια
σαν εκείνη που σε ξέχασε και ξέχασες το χρώμα
να'ναι καλά το ραπ και η ψυχική υγεία μας
για όσους στέκονται δίπλα μας να αδειάζουν τα ποτήρια μας
παιδία που σώθηκαν απ'το στόμα της λύκαινας
υπάρχουμε και γράφουμε να χάνετε τον ύπνο σας.

όταν γράφουμε ραπ ξεψυχάει ο θάνατος
ξεσπάν' τα διαμερίσματα της σιωπηρής γενιάς
ακόμα αγκάθια μεσ'το χώρο του θεάματος
κοιτάξαμε το φόβο και έσβησε μονομιάς
όταν γράφουμε ραπ ξεψυχάει ο θάνατος
ξεσπάν' τα διαμερίσματα της σιωπηρής γενιάς
ακόμα αγκάθια μεσ'το χώρο του θεάματος
απ'τις εργατικές στις γειτονιές της προσφυγιάς

πλανήτης : καπιταλισμός ,
τόπος : μυστήριο.
σκοτώνονται όνειρα στο κρατικό αποτεφρωτήριο
γίνονται μουσικές καημοί , roll-up πάνω στο κτήριο
μέχρι να δούμε φως και να ρίξουμε το βασίλειο
και βράζουμε όλοι στο μεγάλο του κράτους καζάνι
μα ψάχνει τρόπο το δίπλα του να ξεκάνει
μισοί τα βρήκανε με αυτόν που τη φωτιά ανάβει
κι'οι άλλοι μισοί ονειρεύονται να σπάσουνε το τσουκάλι
τέχνη σε μέρες εγκλεισμού σε μέρες σήψης
κέρβεροι κάτω απ'τα σπίτια μας να ψάχνουνε συλλήψεις
η γενιά μου αναμίξεις , διαβάζει τις αντεδείξεις
πέφτει κενή στο στρώμα και ονειρεύεται εκρήξεις
να'ταν τα νιάτα δυό φορές , να'ταν καμία
απ'τις ουρές του ΟΑΕΔ , ως την παρανομία
μου είπαν : "Τέχνας κατεργάζεται η πενία" στα σχολεία
να είμαι προσεκτικός και να κάνω μόνο ησυχία.